28. Silinse Bile İzi Kalır
Sabah sekizde kapıda hazır bekleyen bekliyordu. Aracını değiştirmişti, daha klasik siyah bir araç seçmişti. Cipini şimdiden özlemeye başlamıştı. Siyah takımı içinde düne nazaran daha çekiciydi. Karışık saçları özenle taranmış, muntazam şekil almıştı. Kendini bayram çocukları gibi hissediyordu. Düzenli bir hayat istiyorsa düzenli bir de işi olmalıydı. Ve yanında Ruken olacaktı. Yapabilirdi.
Nazlı ve Karahan da otele gitmek için araçlarına yaklaştıklarında fark ettiler Oğuzhan’ı. Karahan dün gördüğü dağınık adamın aldığı hâle bakarak sırıttı. “Bence hakkından geliyor.”
“Fazlasıyla geliyor, evin küçüğü en çetini olur derler; yalan değilmiş. Ruken ablalarını beşe katlıyor Kara’m.”
“Bana pek bir şey kalmadı, Ruken onu parmağında oynatıyor.”
“Hayır, Oğuzhan sevdiği için görmüyor neler olduğunu. Hayatları değişiyor, bunun her ikisi de farkında değil.” Nazlı sinsice bakıp, gülümsedi. “Kan çekiyor mu? Yani o, senin kanından. Nihat’tan veya Rüzgâr’dan bir farkı var mı?”
Karahan kuzenini izlerken bir es verdi. “Farkı var, ama bağ olarak değil. Fazla cesur, atik ve net. Kararlı ve gözü pek. Kenan’ı bir kez evimde görmedim. Karşıma geçip ‘sen ne diyorsun’, demedi. Oysa ben hep bunu bekledim. Şimdi Oğuz’un yaptıklarını düşününce daha iyisi olamazdı demekten kendimi alamıyorum. Ve artık Kenan’ı seviyorum çünkü o olması gereken yerde, bizden uzakta.”
“Kaderin önüne kim geçebildi? Kenan, Ruken’in kaderi değilmiş, her kalp layığını buluyor, bulunca da sıkı sıkıya asılıyor. Tıpkı Oğuzhan gibi. Kimin aklına gelirdi bebeklik çağlarında birlikte oyun oynayan iki insanın bu günlere geleceğini?”
Başını sallayıp Nazlı’ya döndü. “Kaderi yazan tabii ki. Seni de bana yazmış, hem de kara kalemle. Silinse bile izi kalır, tozu kalır gölgesi kalır.”
Sahi kaç sene olmuştu Nazlı’nın kara kalem sevdası çizileli? Ne kadar yıl geçerse geçsin ilk günkü hissi alıyordu Nazlı. “Seni benim kalbimden kimse silemez, sen bile. Tozu kalır, izi kalır kara bir gölge kalır ama silemez.”
“Hım.” Karahan sabah güneşinden bile sıcak bir gülüşle eğildi. “Güneş yeterince sıcak, bir de gülüşün; yakma beni sabahın bu kör vaktinde.”
Can yakan gülüşüyle elinin tersini çevirip adamın göğsüne vurdu. “Bana diyene bak.”
“Ah aşk.” Sesini yüksek çıkartarak araya girdi Ruken. Yoksa abisi az sonra öpecekti Nazlı’yı, şahit olmak istediğini pek sanmıyordu. Aniden kendine dönen başlarla gözlerine hülyalı bakışlar takındı. “Ara sıra durulun, ne bileyim az sevin, bu kadar ağır roman aşk mı olur?” Değneğiyle seke seke yaklaştı.
Nazlı’sını kolunun altına alan Karahan, “Seninki gelmiş,” dedi.
“Öyle mi?” Yaklaştıkça etrafına bakındı. Uzakta, aracın kaputuna yaslanmış kara kara düşünen adama gülümseyerek baktı. “Beni almaya gelmiştir ama haberim yoktu.”
“Çok düşünceli bir hâli var Ruken, bizi fark etmedi,” dedi Nazlı.
“Holdingde çalışmaktan hoşlanmıyor, ondan olabilir.”
“Zorlama o zaman,” dedi Karahan. “Sen elmayı seviyorsun diye elmanın da seni sevmesini bekleyemezsin.”
“O sensin, ben beklerim. Sevecek!” “Zorlamadım ki.” Abisi ve yengesine dikkatle bakıyordu. “Zorladım mı?”
“Sen öyle yalvaran gözlerle bakıyordun ki, kandırdın,” dedi Nazlı.
“Göçebe bir hayatı olmuş, bağımsız biri. Ama artık burada kendi de farkında bir şeyleri değiştireceğinden.”
Karahan dönerek Oğuzhan’a baktığında sonunda fark edildiklerini gördü. Yanlarına yaklaşan adamdan kardeşine döndü. “Bilmediğim o kadar çok şey var ki…” diye sessizce mırıldandı.
“Günaydın.” Oğuzhan tam anlamıyla mesafesini kuşanmış Ruken Kara’dan aldığı bakışlarını çevirdi.
“Günaydın Oğuzhan. Bugün çok farklı görünüyorsun.”
Nazlı’ya gülümsemekle yetinerek, Karahan’ı aldı merceğine. Bu sabah daha ılımlı görünüyordu. “Sevgili abiciğim, size de günaydın.”
Karahan memnuniyetsizce başını salladı. “Günaydın. Akşam eve geliyorsun Ruken, bunu utanma.”
“Bilemiyorum, geç dönebilirim. Leyla’yı görmeye gideceğim. Ama sen merak etme, askerlerin hep yanı başımda.”
Bu kez memnunlukla gülümsedi. Leyla’nın olduğu evde yengesi de vardı. Çok yalnız kalamazlardı, bunu görmezden gelebilirdi. “Sorun yok. Size kolay gelsin. Görüşürüz.” Aracının kapısını açarken Nazlı da el sallayarak yolcu koltuğuna geçti. Karahan durup Oğuzhan’a döndü. “Bir ara sohbet edelim, adamakıllı.”
Belki diye düşünüp, “Olur,” dedi Oğuzhan.
Karahan’ın arabası bahçeyi terk ederken Ruken’e döndü. “İlk iş günümde beni yalnız bırakmadığın için teşekkür ederim Karaliçe’m.”
“Bana neden böyle sesleniyorsun?” Oysa nasıl hoşuna gidiyordu. Kendini mükemmel hissettiriyordu.
Oğuzhan parlak küçük dudaklara odaklandı. Siyaha adını veren kadın gibiydi Ruken. Siyah bir kadına ancak bu kadar yakışırdı. Enfes makyajının altında pürüzsüz teni aradı gözleri. “Siyah ve sen… Adımızı üzerinde taşıyorsun, sana bakınca gördüğüm şey kalbimin kraliçesi olduğun.” Avucunu Ruken’in yanağına bıraktı, baş parmağı usulca okşadı kadının tenini. “Karalar aşkına, sen benim Karaliçemsin.”
“Sabah enerjimi ikiye katladın, seni tüm gün çalıştıracağım.” Kahve gözleri ışıldıyordu. Hayalinde barındırmadığı adamda hayaller ötesinde bir aşk yaşıyordu ve adam bunu sadece birkaç sözcükle başarıyordu.
“Odam senin odanın yanında olmazsa bu iş yatar.” Ruken’in burnunun ucuna naif bir buse kondurdu. “
“Ayarlarız, seni kıramam. Zaten ben istedim diye geliyorsun, seni memnun etmek öncelikli vazifem.”
“Alışırım, sen olunca. Sonuçta sen bir yöneticisin. Ben evde akşama kadar dönüşünü bekleyemem. Özlerim. O kadar kötü olamaz. Kendini sürekli senin odanda bulabilirim, öpmek istiyorsam öperim. Sevmek istiyorsam severim.”
Ruken keyifle gülümsedi. “Yaparsın, ev basmışlığın var, odamı da basarsın.”
“Hiç şüphen olmasın.” Yaklaşıp içi giderek nefes aldı. “Şu nefesimle içime girsene, belki o zaman biraz hafifler göğsümdeki sancı.”
Tatlı bir tebessümle başını geriye çekti. Kaşları merakla birleşmişti. “Sabah sabah neyin var senin?”
“Yok Ruken yok!” dedi fısıltıyla. “Sen yoksun, yetmiyor yetmiyor. Ben sana diyorum ben ilişki adamı değilim diye. Acilen evimin kadını olmalısın. Yangından Ruken kaçırmak istiyorum.”
“Konuşuruz. Ama önce enfes bir evlilik teklifi bekliyorum. Aklında bir şey yoksa Aslı Demirkan’a müracaat edebilirsin. O zaman nişan, düğün.” Durdu Ruken. “Düğün istemiyorum. Nikâh olsun. Sade bir organize yeterli. Nikâhımızı Cumhurbaşkanı kıyacak. Tek şartım bu.”
“Oldu bil müstakbelim. O iş kolay.”
“O zaman gidelim, müstakbelim.”
“Gidelim güzelim.”
…
İki hafta sonrası…
Yoğun bir haftayı daha ardında bırakmıştı. Son toplantıdan çıkmış taş, gri, parlak zemini topuklarıyla dövüyordu. Siyah elbisesi içinde her zamanki mesafeli kadını görüyordu bakan gözler. Koridoru arkasında sürekli konuşan asistanı Cem’le aşıyordu.
Yeni hafta başında olacakları sıralayan Cem işinde bir idolden ibaretti. Holdingi Cem’e versen nefes almadan çalışır başarırdı. Ruken onun daha iyi mevkilerde çalışması gerektiğini ara ara düşünüyordu ama onun kadar iyi bir asistanı bir daha nasıl bulacağını da hesap ediyordu. Yine de hakkı yenmeyecek bir adamdı Cem.
“Oğuzhan nerede?”
Cem durdu, konuşmayı kesti ve kendine bakan kadına gözlerini kırpıştırdı. O kadar söz etmişti ama patronu ona çok ilginç bir soru yöneltmişti.
“Bakma öyle, hepsini kayıt ettim. Hafta başında tekrar bile etmene gerek yok. Cem, git ve biraz dinlen, Ayperi’yle işler nasıl?”
Tabletini indirip teslim oldu. “Abileri biraz çetin çıktı. Onun dışında her şey yolunda.”
“Allah Allah,” dedi Ruken. “Ne yapıyorlar?”
“Ayperi’yi dışarı çıkartıncaya kadar bana akla karayı seçtiriyorlar.”
“Ferid önce kendine baksın. Fatih abimden beklemezdim. Ben konuşurum onlarla, hatta şimdi arıyorum sen de gidip güzel bir hafta sonu geçiriyorsun.”
Cem’in mutlu gülüşüne kendi tatlı tebessümüyle karşılık verdi. “Hadi git.” Arkasını dönüp ilerlerken Fatih’in numarasına basıp bekledi.
“Bacı baldızım?”
Ruken bu hitaba bayılıyordu ama gevşemedi. “Enişte abi, sen benim asistanımdan ne istiyorsun? Ayperi’yle görüşmesine izin vermiyormuşsun.”
“Bir şey istemiyorum. Abinden öğrendiğim taktikleri deniyorum. Bakalım bacıma iyi bakacak mı?”
“Cem mükemmel bir adam, onu rahat bırak. Bacın kendine bakar ve ayrıca şundan da vazgeçin. Cem yanlış bir insan olsa bile,” derken odasına girdi. Koltuğunu kaplayan adama bakıp iç geçirdi. Odanın havası bile değişmişti. Kapının kilidini çevirdi.
“Olsa bile?” diyen sesle telefonda olduğunu hatırladı. “Olsa bile yanlış yaparak doğruyu bulabilir. Siz ne kadar alıştınız ilk adaya kız vermeye. Bir rahat bir nefes. Cem Ayperi’yi almaya gelebilir. Pazartesi soracağım ve olay çıkarırsan ablama şikayet ederim seni, sonra sen uğraş dur. Başının etini mi yer, yoksa kalbini mi söker bilemem.”
Telefon kulağında, Oğuzhan’ın uzattığı eli tutup, adamın onu kucağına çekmesine izin verdi.
“Kara kadınlarıyla ne zaman başa çıkabildik ki? Kapat!”
Ruken kahkaha atarak telefonu kapatıp masasına bıraktı. Kollarını Oğuzhan’ın boynuna dolayıp dudaklarına sokuldu. Adamın hoyrat elleri belinde, göğüslerinde, bacaklarında dolaşıyordu ve Ruken ona daha çok sokuluyordu.
İlk günler kendini zorladı Oğuzhan ama Ruken’in o tatlı diliyle her şeyi unuttu. Kendini her gün holdinge gelirken, hem de büyük hevesle yolu aşarken buluyordu. Hiçbir fırsatı kaçırmıyordu, ne Ruken ne Oğuzhan. İşi olmuştu zevki. Ruken’i bulutların üzerinden kimse indiremiyordu.
Saçlarının arasındaki elin sahibine vurgun yemişti. Hayatın bambaşka bir dilimindeki, en tatlı yerindeydi. Ama hâlâ evine geçememişti. Başını koltuğa yaslayan adamın adem elmasını izledi bir süre. Özlemekten deliye dönmüş adamına bir şey diyemiyordu. Karahan’ın olmadığı yer yoktu. Bir atmaca misali etrafında dolanıyordu abisi.
Oğuzhan’ı sevmeye hatta gerçek bir abi gibi benimsemeye başlayalı biraz olmuştu. Oğuzhan da Ruken’e mesafeli yaklaşıyordu onun yanında. Gereksiz gerginlik istemiyordu ama canına tak dediği yere ramak kalmıştı. Hayatın akışı onları önüne katıp, sürüklüyordu.
“Yoruldun mu?” diye sordu Ruken.
“Çok değil. Ama biraz sükut biraz hayal istiyorum içinde sen olan. Malum hayallere kaldık artık.”
“Kıyamam sana…” Başını Oğuzhan’ın göğsüne yasladı. Genç adamın elleri hayran olduğu kömür karası saçlarda usul usul gezindi. “Kaçalım mı Ruken?”
Şaka gibi algılayıp gülümsedi. “Nereye?” diye sordu öylesine.
“Ankara, göreve diye gideriz bir hafta veya birkaç gün.”
Başını hızla kaldıran kadının gözlerinde şimşekler çakıyordu. “Kaçır beni!”
Ufak bir tebessüm kahkaha dönüştü. Ruken’in o tatlı dili ve çocuksu bakışlarıyla kadını göğsüne tekrar çekti. Elleri, sırtında saçlarında gezindi. “Tamam. Ama bu gece bir endam edelim. Basın Ruken Kara’nın müstakbeliyle tanışacak.”
Kollarını havaya kaldırıp, bedenini esnetir gibi şekil aldı. “Çok heyecanlı, çok mutluyum.” Aynı hızla geri indirirken kendini hayranlıkla izleyen adama tekrar sokuldu. “Oğuz,” dedi biraz solan gülüşüyle. “Biliyorsun ki bu gece Zeynep ablanın evlilik yıldönümü ve pek çok kişi davetli. Aslında davetli demek doğru olmaz. Biz pek davet bekleyen insanlar değiliz. O yüzden geceye Kenan da gelecektir.”
“Bunu tahmin ediyordum.” Kenan onun umurunda bile değildi. Kucağındaki kadının onun olduğunu herkesin öğrenmesini istiyordu. Ruken’in kalbi kendisi için atıyordu, Kenan’ı görmeye bir şekilde alışması ve onu aşması şarttı. “Bu konuda yapabileceğim bir şey yok. Onu görmezden geleceğim ve sen beş metreden fazla asla yaklaşmayacaksın. Ancak bu şekilde görmezden gelebilirim.”
Bir gün bir adamın çıkıp geleceği, Kenan’dan uzak durmasını isteyeceği asla aklına gelmezdi. On senesini bir şekilde dolduran Kenan’la, birkaç aya bir dünya sığdıran Oğuzhan arasındaki uçurumu görebiliyordu. Kıskanılmak… Oğuzhan katı bir adam değildi ama bazı şeyleri görmekten kaçamıyordu. O biliyordu ki Kenan onun ilk aşkıydı.
Hazal ne kadar kendisinden hoşnut değilse, Oğuzhan da bir o kadar haklıydı. “Merhaba da mı demeyeceğim?”
“Uzaktan selam ver, elini tutmanı istemiyorum. O benim için herhangi bir adam değil. Üzgünüm ama bu hiç değişmeyecek. Her şeyi bir yana alsam bile, Ankara da, o evde iki kilometre yolu topuklu ayakkabıyla yürüyüp, tam beş saat hiç kalkmadan gökyüzünü izlediğini asla unutmam. Gözlerimin içine baka baka ben sevilmeyecek kadar değersiz miyim, iki kez terk edilecek kadın mıyım, dediğini de unutmayacağım. Bunlar ondan nefret etmeme yetti de artı. İnsanların tanışmalarında ilk izlenimler önemlidir. Haklı veya haksız o bende nefreti uyandırdı.”
Baş parmağı adamın çenesindeki gamzeye ulaşırken o günü anımsadı. Kalbinin ritmi Oğuzhan’dı. Yine de bu, o günkü hissi değiştirmiyordu. “Aynısını ona ben de yaptım.”
“Ama o bunu bilmiyor, bilmeyecek de. Ve bilse bile o günkü hissi tadamaz. Asla senin hissettiklerini anlamayacak çünkü o, şu an aşkın Nirvana’sında. Oradan inip o günü göremeyecek. Basit birkaç sözcükle öteleyecek, bir süre sonra aklına bile gelmeyecek ama ben, asla unutmayacağım.” Koltukta doğruldu. Sımsıkı sardığı kadının üzgün göz bebeklerine baktı. “O benim kadınımı ağlattı. Ondan nefret ediyorum.”
Fazla bir beklentisi yoktu bu konuda ama Oğuzhan’ın bu kadar dolu olduğunu bilmiyordu. Yapabileceği hiçbir şey yoktu. Bu, itaat değildi, anlayıştı. Tek söz etmeden sarıldı. Kalbindeki sevgiyi ona aktarmak, kendininkini vermek ister gibi.
…
Rose Contindet’in kapısından geçerken birkaç soruya cevap vermeyi artık uygun görmüşlerdi. İlk kez halk arasına çıkıyorlardı ve açık vermek istiyorlardı. Densiz bir gazetecinin, “Kenan Bey ve Hazal Hanım da içeride, Kenan Bey’le aranızda arkadaşlıktan başka bir şey olmadığı söyleniyor, siz ne diyorsunuz?” sorusuna Oğuzhan yüz ifadesini değiştirmezken, Ruken de gülümseyerek, “Doğru, Kenan benim çok eski arkadaşım,” diyerek içeri girmişlerdi.
Rahat bir nefes alıp Oğuzhan’a baktığında herhangi bir asık surat ifadesi görmediğine mutlu oldu. Sırtındaki elin sahibi, ona gönderilmiş en güzel adamdı. Bir kadının geçmişi hakkında, başka bir erkeğe bu kadar açık vermesi kimi zaman büyük bir sorun teşkil edebilirdi ama Oğuzhan o sorunu ortaya vuracak en son adam bile değildi.
Kendileri için ayrılan locayı ezbere bildiğinden Oğuzhan’ı da o tarafa yönlendirdi. “Bir zamanlar çok küçük bir klüptü ama şimdilerde İstanbul sosyetesinin göz bebeği.”
“Güzel mekan. Hep burada toplanıyorsunuz.”
“Evet, sen birde eskisini görecektin. Ne güzel günlerin anıları kaldı.” Aklına Aslı ile tanıştıkları o ilk gün gelince adım ararken küçük bir kahkaha attı. “On sekiz yaşımda nezarete düşmüştüm.”
Şaşkınlıkla ve karışık gülümsemesiyle döndü. “Ciddi misin?”
Ruken başını salladı. “Bir gün anlatırım, çok fazla anımız var.”
“Merakla bekleyeceğim.” Merdivenleri tırmanıp büyük ailenin yanına geldiklerinde pek çoğu ayakta birbirini kucaklıyordu. Zeynep ve Aras’a, “Daha nice çok uzun senelere,” dileklerini iletiyorlardı.
Yiğit’in Oğuzhan’a sıkıca sarılması Karahan’ın markajına girmişti. Sanki birbirlerini çok iyi tanıyor gibiydiler.
Oğuzhan mahcup ifadesiyle bakıyordu Yiğit’e. Onca sene tanışıp sesini çıkartmamıştı. “Abi,” dediğinde Yiğit onu susturdu. “Sen beni kandırabilir misin? Bizim meslekte her şeyi bilir, asla ses etmezsin. Kural budur. Bu sorunum değildi, boşuna suçlanma,” dedi.
Ruken onları dinlerken hiç şaşırmamıştı. Yiğit’in bilmediği bir şey çok az olabilirdi.
“Bana söylemedi,” dedi Aslı. “Bana evlenme teklifi etmediği için vitamin eksikliği var çok görmüyorum. Oysa benim bunu bilmeye hakkım vardı.”
Karahan sırıtarak yaklaştı. “Sen hâlâ orada mısın Aslı? On sene oldu.”
Aslı keyifle sırıtan kocasına yaklaşıp kolunun altına girdi. “Bu bizim ritüelimiz Karahan, arada bir demezsem uykularım kaçıyor.”
Karahan çok keyifli bir kahkaha bıraktı tam ortaya. Hepsini de gülümsetmişti. “Senden korkuyorum.”
“Evet, biliyorum,” dedi Aslı.
“Ruken,” diyen sese gülümseyerek döndüğünde yanındaki grup hâlâ konuşuyor ve gülüyordu. Yanındaki adamın varlığıyla gülüşü bir an soldu. Kenan, yanında Hazal’la ona bakıyordu.
“Merhaba,” diyebildi, ani bir tebessüm ekledi yüzene.
Hazal da ona karşılık verirken hoş bir gülümseme sunmuştu. Aslı akşamüstü biraz bahsetmişti Oğuzhan’dan. Uzak bir akrabası, beğenmişler birbirlerini gibi birkaç cümle kurmuştu. Kenan şaşkın ama mutlu karşılamıştı. Kendisi ne kadar mutluysa Ruken de mutlu olsun isterdi. “Merhaba,” dedi her ikisi de aynı anda.
Kenan’ın bakışları hemen yanındaki yabancıya kaymıştı. Yiğit, Karahan ve Aslı ile neşeli bir sohbetin arasında, arkadan görüyordu Oğuzhan’ı.
“Aslı abla bahsetti, senin adına sevindim,” dedi Kenan.
Ruken ona bakarken gerçekten mutlu bir adam görüyordu. Kenan’ın kalbindeki yeri taçlanıyordu. O her zaman iyi bir adam olmuştu. Aşk, yelkenini kendi rüzgarına katıp her ikisini de başka bir sevgi ülkesinde demirlemişti.
“Teşekkür ederim, bende sizi böyle görünce seviniyorum.”
Kenan minik bir gülüşle Hazal’ı kolunun altına aldığında Hazal’ın teni buz gibiydi. İster istemez hâlâ geriliyor olduğunu biliyordu Kenan.
Karahan’ın kısılan bakışları Oğuzhan’ın omuzu üzerinde sabit kalmıştı. Katı görüntüsüne engel olamıyordu Karahan. Ve şimdi kardeşinin bir sevgilisi, yakında evleneceği bir adam vardı. Beklentisi büyüktü. Görmek istiyordu.
Onun bakışlarını yakalayan Oğuzhan yavaşça arkasını döndü. Gülüşü solmuş, yerlere saçılmıştı. Elinde değildi, Kenan’ı sevmiyordu. Bakışları, esmer adamın yeşil gözlerinden, yanındaki kızıl saçlı kadına kaydığında çakmak mavisi gözlerin ona boş bakıyor olduğunu gördü. Bu kadın değil miydi, kendisiyle uzun bir zamandır görüşmek isteyen? Bu düşünceyi def ederek tüm bedenini döndürdü.
Karahan ve Aslı’nın yakın markajındaydılar.
Karahan’ın yanında, evlenmeden ona sokulmasını Ruken özellikle istemiş olabilirdi ama şu an ne Karahan ne de bir başkası zerre kadar umurunda değildi. Elini siyah elbisenin üzerinden, Ruken’in düz karnına sürdü. Kolunu doladığı ince beli kendine yavaşça çekti.
Küçük bir adım geriye kaydı Ruken. Gerilmişti. Ne abisi ne başkası aklına gelmiyordu. Ortamda sadece Kenan ve Oğuzhan kalmış gibi hissediyordu ve bu anın bir an önce bitmesi için duaya başlamıştı. “Kenan, Hazal,” diye tanıttı yaslandığı adama. Sırtı tam olarak Oğuzhan’ın göğsünün yarısına yapışmıştı.
“Memnun oldum.” Olmamıştı. Olmayacaktı. Nefretini gözlerinden Kenan’a ulaştırma niyetiyle karartmıştı.
Kenan bunu pek alâ görüyordu. Olabilirdi, o bir erkekti ve belli ki biliyordu bir şeyler. Kıskanmış olması bu denli bir bakışa nasıl dönüşmüştü, onu çözememişti sadece.
“Ben de.” Sesi sertti ve Hazal’ın bunu yanlış anlamamasını diledi. Oğuzhan’dan aldığı tuhaf bakışları iade etmek ister gibiydi daha çok.
Aslı ortamdaki gerilimi ilk saniyede almıştı ama beklemişti. Şu an girmesi gereken yerde olduğunu hissediyordu. Yaklaşıp kocaman gülümsedi. “Kenan benim kardeşim gibidir Oğuzhan. Artık sen de ailemizin bir üyesisin. Daha çok güzel geceler de bir araya geleceğiz ve hep eğleneceğiz.”
Ruken kaçak bir gülümsemeyle, “Elbette abla,” dedi.
“Tabii ki,” dedi Kenan. Hazal’ı daha sıkı sardı. “Sonra görüşürüz.” Oğuzhan’ın attığı nefret dolu bakışları görmek istemiyordu. Onunla bir sorunu yoktu ve olmasını da istemiyordu. Uzak duracağının bilincindeydi fakat şimdi asla karşılaşmamalarını diledi. Sinan’a kafa attığını düşününce Oğuzhan’ın bu denli kıskanıyor olmasına da şaşırması gerektiğine karar verdi.
Karahan kısık bakışlarına, dudağının ucuna kondurduğu o küstah gülüşünü de ekledi. Yüksek beklentisi ancak bu kadar olabilirdi. Git gide gözüne giren Oğuzhan ona dönerken o suratındaki aferin gülüşünü asla gizleme gereği duymadı.
Kardeşi gerçekten güzel seven bir adamın kalbine yerleşmişti. Artık fark ettirmeden damatçı olabilirdi. Tıpkı, diğer damatlarını öteliyormuş gibi durup, aslında çok seviyor olduğu gerçeği gibi.
Yiğit ve Aslı’nın uzaklaşmasıyla yaklaştı. “Şov bitti, çek ellerini.”
Ruken elini alnına verip duman olmayı diledi. Buhar olup uçmayı. “Of of.”
“Sana şov gibi mi göründü? Oysa bunlar gerçek.” Tek kaşını kaldırdı. Çarpık bir gülüş yerleştirdi dudağına.
Çok inattı bu adam. Onu deli ediyordu, sürekli beni döv abi diye dolanıyordu ortada. “Oğuzhan, sabırlı biri değilim ben kardeşim, beni zorlama.”
“Ben de değilim. Ne kadar çok benziyoruz. Ne zaman geleyim istemeye?”
Daha yüksek bir sesle, “Of,” dedi Ruken. Her iki adamda onu duymuyordu.
Karahan kendini gülümserken buldu. “Gel yarın akşam, takalım yüzükleri.”
“Yarın olmaz. Kız istemeye çok önemli biri gelecek, önce onu ayarlamak gerekiyor. Gerçi haberi var ama öyle pat diye gel diyemem.”
Merakla doğruldu Ruken. “Kim?”
“Sürpriz. Birkaç güne olabilir.”
“Tamam,” dedi Karahan. Kardeşinin bileğini tutup Ruken’i kendine çekerken, Oğuzhan göz devirip bıraktı kadını.
Abisinin kolunun altına alınınca soluğunu tazeledi Ruken. Pin pon topu gibi hissetti kendini. “Karalar aşkına, şunu yapmayın.”
“Gelirsin paşa paşa alırsın, o zaman karışmayacağım.”
Ruken abisinin kolundan çıkıp arkasına bakmadan dostlarının yanına ilerledi. Ağzı içinde söylenen kadının arkasından bakan iki adam birbirine dönerek sırıttı.
“Aferin, çok beğendim.”
Oğuzhan başını iki yana salladı. “Umarım hiç karşılaşmam.”
“Benim bilmediğim bir şey mi var?” dedi Karahan, merakla Oğuzhan’ın gözlerine bakıyordu. “Seni anlıyorum ama biraz fazla serttin. Hatta sessiz sert.”
“Bir şey olması gerekmiyor. Sevmiyorum o adamı.”
“Ne tesadüf ben de. Ama kaliteli biridir.”
Oğuzhan yanından geçerken yüzü ekşimişti. “Etiketini umursamıyorum, uzak duracağına da eminim. Sorun çıkmayacak.”
Karahan ellerini cebine atıp Oğuzhan’ın sırtını izleyerek keyifle gülümsedi. “Eh ne de olsa bir Kara.”
Karalar aşkına yandın sen Ruken
Karasa,gözü KARA,Oğuzhan,Karahan kendi dişinde bir damat bulmak için pek uzaklara gitmesine gerek olmasa da yine de,abi,sıfatının hakkını veriyor yaa bayılıyorum 👌🏾Kara ile Kara bile guzel çekişiyor canim,aynı kutuplar birbirini iterdi değil mi ama bu Karalar meydan okuyor ve inatla çekmeye devam ediyor vee enfes bir damat,kayınço okunması sunuyor 👌🏾👌🏾Fatih cimm yaa Ruken in tehdidi ne güzel ise yaradı…Üstelik KARA kızı almak ve KARA ağabeyini de örnek almakta muazzam bir detay ❤Yine aşk =payelll dolu bir bölümün sonuna geldik,yayında,yapım da ve senaryo da🤭 emeği geçenlere teşekkürü bir borç bilirim❤Ya ya yaa şa şa şaşaa KARA giller çok yaşa 💪
Karalar aşkınaaa 💖💕🤩😍
Karalar Aşkınaaa 😍😍😍😍😍🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤
😬😬😬 oğuz tırstık valla
Ellerine sağlık yine şahane olmuş. Hazalin cismen tanımadığı belli Oğuzhani görünce nasıl şok olacağı merakımda 🧐 Nazlı Karahan kısmı da güzeldi 👏👏
Karalar aşkına 😍 bu Kara’lar pek sevilesi bayılıyorum onlara ☺️ Aslıcığım evlenme teklifini sürekli hatırlatmanı özlemişim kız 😍
Bir karadan da bu beklenir. Hepsi kıskanç ☺️ yüreğine sağlık yazarcigim 😀
Karalar aşkına sırıtarak okudum ya çok keyifliydi abla. Geliyor GELMEKTE OLAN kişi kim merakla bekleniyor .
Hemde ne Kara 😀
⭐⭐⭐⭐⭐
Her tarafımız kara karalar aşkına❤️❤️
Ya b3n dah senden be isterim canımın içi Karam ve Oğuzhan ım yanyana Allah’ım nasıl mutlulukla okudum. Evdeki yoldaki etrafımdaki herkese anlatmak istermi insan sanki kitap karakteri değil yanı başımdalar sanki. Ne güzel seviyor bu Kara erkekleri ben demiştim ama demi Karahan gönlümün efendisi kendi kopyası damat buldu. Eee ne diyorum ben hep nede olsa onlar bir Kara erkeği ❤❤❤❤
İstemeye yoksa cumhurbaşkanı mı gelecek😆😆😆ya bayılıyorum kalemine eline yüreğine sağlık çok güzeldi
Karalar aşkına yeni bölüm bir an önce gelsin 🥳
Hazalın halası olabilir mi gelen karalar aşkına kapkara iki erkek Rukeni delirtip top gibi oynayacaklar anlaşılan
Yüreğine sağlık yazarım yine harika bir güzel seven adam çıkardık hikayemizden
Tabii ki Kara ne sandın Karam 😏 ay bölümün başında Karahan ve nazlı sahnesi çok güzeldi gözlerimden kalp fışkırdı 😍
Oğuz’un Kenan’a nasıl baktığını tahmin edebiliyorum eminim gözleriyle kurşun atıyordur😂 Karahan tam bir Oğuz cu oldu sanki sen ne dersin Payalll’im baya guru duyuyor gibi canım Karahan kendi gibi deliyi bulunca mutlu oldu tabii Ee deli deliyi dakikada boşuna dememişler değil mi ve son olarak şu misafir olayını çok merak ettim salıya kadar nasıl bekleyeyim Payalll’im ya kim acaba aklimada kimse gelmiyor Haldun mu gelecek ay yoksa savunma bakanı falan mı isteyecek kızı beynim firar da düşünceler birbirine çarpıyor şuan neyse Payalll’im emeğine sağlık çok güzel yazmışsın yazarım çooooooook öptüm😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙
Oğuzhan aşık oldum yine ruken için neler kabul etti takım elbiseli Oğuzhan garip geliyor bi yalnız Karahan sesli olarak da kabul et benziyorsunuz Oğuzhan’la ay vurucaktı Kenan’ı nerdeyse yazık istemeyi aşırı merak ettim şimdi çok eğlenceli olucak
Oğuzhan ve Karahan… vurdular tam onikiden kalplerimize damgalarini 😍Nasıl güzel sõzler onlar:) hangisini seveyim bilemedim😍Tam şu diyeceğim diğerinin söylediği aklima geliyor😍♥️
Tekrar tekrar söylemek gibi olacak belki ama Kenan gittiyse, Ruken de gitmedi bu aşka.En başında Kenan Ruken diye tutturan biri olarak,gerçekten Ruken ve Oğuzhan aşkı kadar mutlu etmezdi beni eğer dediğimiz gibi olsaydı.Onlar aşık olarak birbirleri için doğru kişiler değillerdi.Kenan, Ruken’in evine gitmedi ama kendi tarzında Hazal”in evini bastı.Fotograflar hakkında Ruken’e anlayış gõsterdi ama Hazal için Azra’ya ricada bulundu veeee Ruken’e hayatında biri olursa ,senin için mutlu olurum dedi ama Hazal için ilk dakikada birine kafa atti.Oğuzhan, Ruken’in evini bastı,abisine kafa tuttu,onu kimseye vermem dedi, Ruken için Ruken ile mücadele etti.Ama Leyla’nın annesinin peşinden gitmedi(🤢 gerçi gidilecek gibi de değildi)Velhasıl demek istediğim ; Oğuzhan ,Ruken’e Oğuzhan! ve Kenan, Hazal’a Kenan! Oğuzhan’a hak veriyorum, evet onu anlıyorum ama Ruken , güzel kalpli Kenan’i biliyor.O gün üzüldüğü Kenan değildi ki, Ruken zaten Kenan’dan gitmişti aşk anlaminda.Vazgeçilen olmakti üzüldüğü.Onlar birbirlerinin çocuklukları .ilk genclikleri olduklarını kabullenmisler,sevdikleri o zamanki güzel günler.Ayrica Kenan , hiç tanımadan kim olduğunu bilmeden Oğuzhan’i , manyak teyzeden korumak isteyecek kadar güzel bir insan.
Õyle ya da böyle kalp gerçek sahibini buluyor.Güzel gönlüne sağlık yazarcanim😘
Ya yazarcim boyle de güzel yazilmaz ki hiç bitmesin istiyorum inan eline yüreğine sağlık ☺️
Of ne guzel bolum du keyıfle okudum canım emegıne saglık kuzum ❣️❣️❣️😘😘
♥️♥️♥️🧿🧿
Yine ve yine harikalar yarattın.damatci karahan duyda inanma.hazal tabiki tanımayacak çünkü teyzesi aratıyor bence oğuzhan ı onu ilgisi yok gibi
.kenan aşık ruken aşık oldu bunlar artık.oguzhan sahalarda estiriyor karalar aşkına.
Karahan buldu kendi gibi bir damat. Harika bir bolum olmus bayildim. Emegine saglik yazarim.
Anneeemmmm 🥰🥰🥰🥰
Bu ne kadar güzel bir bölümdür böyle her cümlesi buram buram aşk kokuyor..
Karahan&Oğuzhan replikleri harikaydı.. Karahan nasıl da sevdi müstakbelini 😁 isteme gününe ne demeli.. Oğuzhan istemeyi de mi Cumhurbaşkanı ile yapacak acep😉☺️
Kenan ile kaçınılmaz olan karşılaşma gerçekleşti.. tam da beklenilen gibiydi.. bir adet öfke ve nefret dolu aşık Oğuzhan vardı karşımızda.. çok da güzeldi o bakışlarını gözlerimde canlandırdım da Ruken’e hak verdim böylesi güzel seven sevdiğine en yüksek değeri veren bir adam sevilmez mi.. hahaha Karahan, ya Karahan zevkten dört köşe oldu resmen..
Bu arada dikkat çeken bir şey ise Oğuzhan ile tanışan Hazal’ın hiç tepki vermemesi.. bu da demek oluyor ki Hazal’ın adıyla görüşmek isteyen psikopat teyzesi.. bakalım neler karıştıracak 🤷♀️
Eline emeğine yüreğine sağlık cancağzım devamını sabırsızlıkla bekliyorum 🥰🥰
bence artık kenan ruken in ne kadar kırıldığını ğ(yukarda oğuzhan ın söyledikleri ve karahan ın beklentisini bilmeli….gerçekten pişman olmalı….efendi biri olabilir ama ruken in hala içinde hissettiği terkedilme ve kırgınlık hissini anlamalı….)….ve de kenan ile hazal deftei kapanmalı….onları daha fazla görmek istemiyorummmm.oğuzhan haklı ……
Aynaya bakan bir Karahan😂😂😂😂😂😂ozet bu
evetttt.gerçekten kenan efendi ruken i nasıl kırdığını onu nasıl incittiğini öğrenmeli ve anlamalı….sonra da kenan efendi ve kıymetli sevgilisi ve teyzesi de çok çok uzaklara gitmeli ( sonsuza kadar))…….açıkçası kenan ın ruken le hiç bir bağı olmasın istiyorummmm…..hani ruken son randevularıda şakayla söyledikleri vardı…onlarda hiç gerçekleşmemeli……insan unutmuyor oğuzhan unautmamış ve unutmayacak da ….belki kenan ın torunlarının torunları ile ruken ve oğuzhan ın torunlarının torunları akraba olabilir……uzayda o da ………
yanisi çok acımasız ca olacak ama kısacası ……kenan için ilahi adalet tecelli etmeli….
Karahandanda tam not aldı damadımız helal sana Oğuzhan istemeyede kim gelecek çok merak ettim
Karalar aşkına 😊güzel söz size çok yakıştı 👍
Karalar aşkınaaa 💖💕🤩😍
Geriye dönüp Rukenimin üzüldüğü oğuzcuğumun kahroldugu bölümü tekrar okudum Oğuzhan iyiki geldin seviyorum seni küçük karam
sevgili yazarcığım lütfennn şu kenan bir anlasınnnn bilsin gerçekleri ruken i nasıl incittiğini ve kırdığını öğrensinnnnn…..kendinden utansınnnnn.yazık sanan kenan…….
Ay severim ben o “Kara”ları. Zaten bitim kadar sevmiyordum Kenan ı. Şimdi birde Hazal eklendi. Canımcım Karacım ve Oğuzhancım okuyayım ben hep. Tabi eniştelerle Yiğit ide alalım bu gruba❤❤❤Emeğine sağlık canım yazarım. ❤❤❤
Harika bir iki bölüm okudum. Hakkını veriyorsun. Sevgili.payell yeni guzel kitap haberlerinj bekliyorum.
Harika 🤣
Karahan yakįnda en sevdiğim damat diye seslenirse hiç şaşirmam😂😂
ya ben biraz Kenan a haksızlık yapılıyor gibi hissediyorum
ruken de aynı anda ayrılmak istedi. ama Kenan kadar cesaretli olamadı bu konuda . Kenan her şeye rağmen bence çok dürüstçe davrandı. ruken de keşke Kenan a bu konuda açık olsaydı o gün. Oğuzhan kıskanç olabilir ama Kenan in hakkını yiyor burada . sevgili yazarım az Kenan li bölümleri çoğalt yav 😂🤗😍😘 çok seviliyorsun yazarcım. emeğine sağlık
bir yandan bebeğimi sallarken bir yandan kitabını okuyorum saat olmuş gece 3 😂 inan nasıl yardımcı oluyorsun anlatamam . 😍😍
Karalar aşkına anam yandın sen ruken bunlar bir oldu kaç kızım kaç 😂😂😂eee hadi istemeye bakalım neler olacak merakla bekliyorum 😍😍😍